نتایج یک تحقیق جدید توسط محققین دانشگاه‌های بیرمنگام و آکسفورد نشان داده که خندیدن ناگهانی می‌تواند برای سلامتی مضر بوده و حتی منجر به پاره شدن بخیه‌ها در فرد شود.
مطالعه پژوهشگران دانشگاه‌های بیرمنگام و آکسفورد بر روی مورد مزایا و معایب خندیدن با صدای بسیار بلند که روی پرونده‌های سالهای 1946 میلادی به این سو انجام شده، نشان داده است که خندیدین ناگهانی با صدای بلند می‌تواند سبب حمله قلبی، پاره شدن گلو و حتی بی‌اختیاری ادراری شود یا به عبارت دیگر، خندیدن با صدای بلند می‌تواند مشکلات سلامتی جدی را به دنبال داشته باشد.
در یک مورد، زنی مبتلا به سندرم قلب سریع، بعد از یک دوره قهقهه بسیار شدید، صدمه دید و از دنیا رفت و آشکار شده که قهقهه ناگهانی، می‌تواند سبب پاره شدن رگ‌های قلبی و یا پاره شدن گلو شود.
همچنین کشف شده که فرو بردن سریع نفس در طول خندیدن، در اغلب موارد سبب فرو بردن اجسام خارجی به داخل ریه می‌شود و همچنین می‌تواند حمله‌های آسم را تحریک کند.
علاوه بر این اثبات شده است که خندیدن بسیار شدید ممکن است سبب بی‌اختیاری و ایجاد فتق در افراد شود.
با این وجود، این مطالعه نشان از این دارد که خنده آرام می‌تواند اثرات مثبتی هم به همراه داشته باشد. خندیدن سفتی دیواره‌های شریان‌ها را کاهش می‌دهد، که به ادعای محققان خود می‌تواند آرام بخش باشد، ضمن این که باعث کاهش حملات قلبی هم می‌شود.
برای مثال، دلقک‌های بیمارستانی عملکرد ریه را در بیماران مبتلا به انسداد ریوی بهبود می بخشیدند، و خندیدن در کل روز هم، منجر به به سوزاندن 2000 کالری می‌شود و قند خون را در بیماران دیابتی کم می‌کند.
خندیدن باروری را هم افزایش می‌دهد: 36 درصد از مادرانی که بعد از IVF (لقاج خارج از رحم) و انتقال جنین توسط یک دلقک خندانده شده بودند، باردار شدند، در حالی که برای گروه کنترل، این رقم تنها 20 درصد بود.
به گفته این پژوهشگران، تحقیق آنها این دیدگاه عمومی را که خنده بلند سراسر فایده است، به چالش می‌کشد اما می افزایند که شوخی و خوش خلقی در هر حالی سبب کاهش خطر آسیب می‌شود و می‌تواند مفید واقع شود.
آنها چنین نتیجه گرفتند که هنوز باید پژوهش بیشتری انجام شود تا معلوم شود که آیا «جوک‌های مزخرف شما را مریض می‌کند و شوخی‌های خنک موجب چاییدن می‌شود» یا خیر!
نویسندگان این تحقیق می‌گویند: «ما اثرات خنده را به دو دسته سودمند و مضر طبقه‌بندی کردیم، این طبقه‌بندی منجر به یک تشخیص صریح می‌شود. هرچند برخی از اثرات همانند کاهش آستانه اغوا شدن را نمی‌توان به طور مشخص در یکی از این دو دسته طبقه‌بندی کرد. شاید برخی از پژوهشگران، فواید خنده را نادیده بگیرند، آنها زیادی جدی هستند. احتمالا گروه دیگری هم باشند که از ضررهای آن چشم پوشی کنند. ما انها را قهرمانان خنده می‌نامیم»
خندیدن سطح هورمون‌های استرس، مثل کورتیزول، اپینفرین یا همان آدرنالین، دپامین و هورمون‌های دیگر را کاهش می‌دهد؛ از طرفی موجب افزایش ترشح هورمون‌هایی می‌شود که به سلامت ما کمک می‌کنند؛ (مثل اندورفین) خنده همچنین باعث افزایش تعداد سلول‌های تولیدکننده آنتی‌بادی و افزایش تأثیر سلول‌های T می‌شود. تمام این موارد سیستم دفاعی بدن را تقویت می‌کنند.
خندیدن باعث ورزش کردن دیافراگم و عضلات شکم می‌شود و حتی روی شانه‌ها نیز اثر می‌گذارد.
بعد از خندیدن عضلات احساس راحتی بیشتری می‌کنند. حتی قلب نیز بهتر و سالم‌تر از قبل کار می‌کند.
خندیدن حواس شما را پرت می‌کند تا به خشم، احساس گناه، استرس و سایر احساسات منفی کمتر فکر کنید و این از هر دارویی که برای فراموش کردن دردها استفاده می‌کنید، بهتر و سالم‌تر است.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند که پاسخ ما به وقایع و حوادث استرس‌زا، بسته به دیدگاهی که از خطر و یا چالش داریم، تغییر می‌کند. خندیدن باعث می‌شود که به حوادث به عنوان چالش‌های زندگی نگاه کرده، کمتر احساس ترس کنیم و مثبت‌تر باشیم.
خنده باعث ارتباط با دیگران می‌شود و فقط یک لبخند مهربان کافی است که این حس را به دیگران منتقل کنیم. اگر در زندگی بیشتر بخندید، به اطرافیان تان کمک می‌کنید تا آنها نیز بیشتر بخندند و این حس را بهتر درک کنند. با بهبودی روحیه اطرافیان، استرس‌های ما نیز کاهش می‌یابد و روابط اجتماعی‌مان با یکدیگر بهتر می‌شود.
برخی از اثرات خندیدن بلافاصله خود را نشان می‌دهند؛ اما گاهی اوقات با خندیدن تغییراتی در سلامت افراد رخ می‌دهد که اثر آنها در درازمدت مشخص می‌گردد. یکی از بیماری‌هایی که خندیدن به درمان آن کمک می‌کند، دیابت است. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات دیابتی‌ها افزایش خطر بیماری‌های قلبی در آنهاست.
از آنجایی که التهابات در بیماران دیابتی بیشتر است، وقتی رگ‌های خونی دچار التهاب میشوند، قلب به سختی کار می‌کند. پزشکان میزان التهاب بدن را با اندازه‌گیری کلسترول (خوب HDL) و پروتئین واکنش‌پذیر C، اندازه می‌گیرند.
بعد از خندیدن سطح اپینفرین (هورمون استرس) کاهش می‌یابد و اثر آن یک تا دو ماه بعد مشخص می‌شود.
علاوه بر آن، پروتئین واکنش پذیر نیز کاهش و کلسترول (خوب HDL) افزایش می‌یابد و این دو عامل باعث کاهش التهابات میشوند و در نتیجه بیماران دیابتی کمتر در معرض بیماری‌های قلبی قرار می‌گیرند.
